Aankomst Amerika

Het was haast je rep je; na Pinkpop gelijk naar huis, snel mijn laatste spullen nog pakken, lekker douchen en dan naar Amsterdam om bij Frederique te blijven slapen, waarna ik 's ochtends vroeg naar Schiphol ging om mijn vlucht naar Warschau te halen.

Het was flink regenachtig toen ik weg ging en zo bleek het ook in Amsterdam nog even tekeer tegaan. Na een goed ontvangst in huize Mulder ben ik vroeg opgestaan om naar Schiphol te gaan. Op Schiphol kwam ik mijn mede (nederlandse) kampgenoten tegen: Hester, Yvette en Kaylee. Daniel, die ook op Schiphol was maar al door de gate was gegaan, vloog via London naar New York. Op Schiphol liep alles soepeltjes en ook toen we in Warschau aankwamen liep alles goed. We hadden toen even wi-fi dus dat was nog even genieten. Op het Chopin-Airport te Warschau was het redelijk rustig, hebben we wat gegeten en geproost op de reis door een lekker biertje te drinken (de dames dronken uiteraard wijn).

De vlucht naar New York was vermoeiend en zwaar. Aangekomen in NY moesten we even onze draai vinden en we waren ons er allemaal nog niet echt van bewust dat we in Amerika waren. We werden door een man benaderd om ons naar het hostel te brengen en aangezien we sowieso niet precies wisten hoe we er zouden komen hebben we dat maar gedaan. Uiteindelijk bleek het redelijk goedkoop te zijn. Aangekomen in hostelling New York werden de dames hun kamer toegewezen. Ik, daarentegen, bleek niet goed geboekt te hebben en had een mail terug gekregen waarin de reservering niet doorgevoerd kon worden. Fijn. CCUSA heeft me uiteindelijk een ander hotel aangewezen waar ik vervolgens lekker heb kunnen douchen, slapen en ontbijten.

Met het teruglopen naar het hostel heb ik me een paar avenues en streets verkeken maar uiteindelijk was ik ruim op tijd aan bij hostelling New York (de eigelijke slaaplocatie) om Dan (de andere Nederlander) te ontmoeten en andere mensen die ook naar Loyaltown gingen. De bus bleek uiteindelijk anderhalf uur vertraging te hebben waardoor we de kans kregen om even Central Park in te duiken.

Toen we terugkwamen en de bussen klaarstonden was het tijd voor de helse rit. Ik zat achterin en de vering van Amerikaanse bussen is niet je van het, dus ik had nogal een pijnlijk achterwerk toen we na 3 uur, met een tussenstop, in Hunter aankwamen. Het was wel even wennen om met zoveel vreemde mensen bij elkaar te zitten. We werden meteen onze kamers toegewezen en in een unit gestopt: een groep kamers bij elkaar. We hebben de rest van de week veel communicatie spellen gedaan en ice breakers om elkaar vooral te leren kennen voor de kampeerders komen. Ook hebben we de mogelijkheid gekregen om in de dossier te kijken, waardoor we weten wie we in onze kamer krijgen, wat deze persoon heeft en waar hij hulp mee nodig heeft.

Ik zit met 1 Engelse jongen, 1 Schotse jongen en een jongen uit Wales. In de andere kamer zitten twee Engelse jongens. Deze week is er gelukkig nog iemand bijgekomen. Hij heeft al ervaring op dit kamp dus dat is wel handig om erbij te hebben. Hij komt van Long Island, NY.

Over het algemeen gaat het prima, is het leuk en kijk ik uit naar het moment wanneer de kampeerders komen. Engels spreken gaat ook prima en iedereen denkt dat ik uit Engeland kom dus dat is wel grappig. Sommige staan erop om zelfs mijn paspoort te zien. Zelfs dat is niet genoeg voor sommige en denken dat ik ze echt voor de gek houdt. Op zich wel leuk eigenlijk, ik heb in ieder geval veel complimenten gekregen op mijn Engels waar ik trots en blij mee ben!

Hier houd ik het even bij en ik hoop dat ik asap even foto's kan toevoegen, waardoor het wat visueler word. Ik hoop komend weekend een niewe update te doen van deze week (15/6-32/6