Session 3A

Ondanks dat ik het dus jammer vond dat ik veel leuke kampeerders kwijt raakte was ik erg benieuwd naar sessie 3, mede omdat het deze keer om vooral hoogfuntionerende individuelen ging. Voordat het zover was hadden we een vrije dag van de zaterdag op de zondag van 1 tot 1. Diegene die met de bus meegingen konden een weekendje (1 dagje dus maar naar NY om daar te partyen 's nachts. Wij konden dat, zoals gewoonlijk, bij (Cosmic) Charlie's doen. Ik ben die middag met Kaylee en Hester naar Tannersville gefietst, waar ik de nodige keren op ze heb moeten wachten. Het is goed dat ik goddelijke kuiten heb, anders had ik het onderspit gedolven. Na wat geplaar kwamen we daar aan, waar we vrijwel meteen de fietsen gedumpt hebben om vervolgens het dorpje te verkennen. In de winkels hebben we hier en daar een praatje gemaakt met de verkopers, waarna de dames wat wilde eten rond half 5. Mij was het veel te vroeg. Al helemaal omdat we die avond uit konden gaan en ik om 11 uur anders toch weer een knorrende maag zou hebben, wanneer er dus niets meer open zou zijn. Enfin, ik ben lekker terug gefietst en heb zo nog wat gemountainbiked, waarna ik een lekkere koude cola bij McGregors heb gedronken. Ik ben daarna teruggegaan en heb de fiets weer ingeleverd, heb me gedoucht en omgekleed en ben te voet weer teruggegaan naar Hunter. Hier kwam ik de dames, toevallig, weer tegen, waarna Alex ook nog voorbij kwam. Ik ben met Alex naar het reservoir gegaan, om te zien hoe het er daar nog was. Het was oorlog; iedereen lag over elkaar en blikjes bier lagen overal. Het ergste van dit alles, of eigenlijk juist tof, is dat de admins (onze bazen) lekker meededen. Toen we teruggingen naar McGregors om wat te eten zagen we iederen richting Charlie's lopen. Na een tijdje zijn we ook gegaan, waar we vooral poeltjes braak zagen liggen. Deze dag, en ja dat durf ik te zeggen, was nog erger dan de vrije dag met orientatie. Uiteindelijk lachtte ik me rot omdat ik zelf niet veel had gedronken en ik dat ook niet van plan was om te doen. Ik heb een paar lokale jongeren ontmoet waar ik een leuk praatje mee heb gemaakt en heb vooral andere mensen overeind geholpen. Eerlijk is eerlijk, ik was toch de laatste die weg ging (samen met Kaylee omdat zij in Roseberry, de lokale slaapplek, wilde slapen). Toen we terugliepen had ik 'em toch wel 'plekke'! Op de terugweg naar Roseberry's was er bij de basisschool aardig wat tramalant. De baas van Roseberry's liet niemand naar binnen omdat het een puinzooi was, maar Kaylee en ik gingen toch een poging wagen aangezien slapen in een schoolbus me geen comfortabele oplossing leek, iets wat andere mensen blijkbaar wel vonden. Daar aangekomen was het inderdaad druk maar we wisten ons in een kamer te plaatsen, op de grond, in een 1-persoons slaapzak, met z'n tweeen. Het licht was nog niet 5 minuten uit of de twee counselors (1 counselor en 1 admin) zaten al te friemelen, waardoor ik slapen al niet zag zitten. Gelukkig verwijderde ze zich van de kamer, waarna Kaylee en ik dat bed opeiste. Er werd weinig geslapen die nacht aangezien ik gewoon letterlijk geen oog dicht deed. Ik was op zich niet moe die dag erna, maar dat kwam toen orientatie eenmaal begon.

Sessie drie, ik zal het nog eens zeggen, hield in dat de meeste kampeerders, of gasten aangezien 'Camp Loyaltown' werd omgedoopt to 'Loyaltown Lodge' goed voor zichzelf konden zorgen en vrijweinig tot geen supervisie nodig hebben. Dit hield in dat ze dan ook op de hoogte waren van wat ze allemaal kunnen doen op kamp. We kregen deze week dan ook geen weekschema zoals de laatste twee sessies, maar een individueel weekschema voor de counselors. In plaats van het begeleiden van de kampeerders naar de programma punten, maakte we nu zelf deel uit van een programma. Dit varieert van dag tot dag, maar over het algemeen heb je een dag, een activiteit/programma, waar je nog patrols tussen kunt hebben. Zoals gezegd zijn de gasten zich bewust van hun acties en waar ze zijn, dus er zijn er ook tussen die van kamp af willen tussendoor; daar zijn de patrol voor. Deze worden neergezet op strategische punten (simpelweg uitgangen dus) ten opzicht van mogelijke uitgangen op het kamp. Het tijdsschema heeft gewoon dezelfde indeling, maar er staat nu dus 'cabin patrol' of 'garden patrol' in je schema in plaats van 'woodshop' of 'ceramics'.

De gasten die we kregen deze week waren geweldig en ik had ook graag gehoopt ze nog een week te houden maar helaas. Waarom dat vertel ik in mijn volgende blog, ik zal nu eerst even de gasten kort toelichten. Die van mijn kant tenminste.

Brian Mesina:
Opgewekte kerel waar je een leuk praatje mee kon maken die vooral graag naar Nature ging om te tekenen of de dieren te aaien.

Tommy Brady:
Pottenkapsel met karakteristiek gezicht. Ik vind dat hij er uit ziet als Jim Carrey met het down syndroom, maar mijn mede cabin genoten zien het niet echt. Hij is in ieder geval niet zo grappig als hem, maar hij vermaakt ons zo nu en dan wel met z'n uitspraken. Hij heeft blu-rays bij zich en kijkt Frozen vijf keer op een dag; iets zegt me dat hij die film leuk vind.

John Sheridan:
Ook een leuke kerel en erg aanhankelijk net als Tommy. John daarentegen is redelijk vervelend naarmate het bijn bedtijd is (net zoals normale kinderen). Hij heeft redelijk kort geleden zijn moeder verloren waar hij nog veel last van heeft. Hij is dan ook er moeilijk op andere gedachte te brengen. Uiteindelijk besloot hij naar de andere kant te verhuizen, waarop wij iets hadden van:"Wat wij wil kerel".

Eddie (Edward) Hart:
Geweldige spraakzame kerel die vaak de baas wil spelen. Hij is bijna net zo lang als ik ben en heeft graag aandacht. Hij heeft zelfs twee EA (Evening activities) gepresenteerd. Onlangs liep hij naar de office om uit te checken omdat hij naar het dorp ging om de NY Mets te zien spelen in de bar. Dat is dus hoe onafhankelijk ze zijn.

Constantine 'Dean' Wilson:
Mijn vent. Ik hou van die kerel. 'T is een klein ventje van ca. 1.40 die houd van eten en knuffelen; een mens naar mijn hart dus! Hij blijft boxen en high fives uitdelen en doet me denken aan happy van de zeven dwergen, raar maar waar.

Tijdens ontbijt in de ochten beginnen we met het invullen van de travel cards. Dit is een schema met de 5 activiteit periodes waarin de gasten zelf hun activiteit in kunnen vullen. Zoals gezegd zijn de meeste gasten onafhankelijk, maar dat wilt niet zeggen dat ze af en toe niet in de war kunnen zijn. Daar is het eerder genoemde cabin patrol voor. Mensen die rondlopen met een radio om te kijken of er gasten zijn die hulp nodig hebben met iets, of dat er hier en daar problemen zijn. Ook word er opgelet of er niet twee gasten ergens in hun cabin liggen te vozen, aangezien dat eerder is gebeurd. Het is opmerkelijk hoeveel gasten een vriend(in) hebben en hoe ze ermee omgaan. Deze sessie is daarentegen onnoemelijk saai, omdat we gewoon weinig interactie hebben met de gasten, iets waar het kamp om draait naar mijn mening. Dit is de reden waarom dat ik de vrijdag in cabin 9/10 heb meegedraaid. Meer daarover in mijn volgende blog, want dan heb ik daar ook nog iets in te vertellen.

Adieu!