Session 2A
Door: Jasper Clerx
Blijf op de hoogte en volg Jasper
06 Juli 2014 | Verenigde Staten, Tannersville
Het was vroeg opstaan zaterdagmorgen. Het ontbijt stond voor ons klaar om 06.45 en we konden de bussen in gaan laden om 7.15. Ik was doodop voordat de reis nog moest beginnen, maar ik had er wel zin in. Over de reis zelf kan ik kort zijn: saai. De kampeerders waren erg rustig en het was bloedjeheet. Hoogtepunt was de skyline van New York, waar ik dan ook een paar foto's van heb gemaakt. Toen we iedereen af hadden gezet om half 1, konden we zelf even lunchen. De volgende groep stond al om 1 uur klaar dus veel tijd hadden we niet. Het was leuk om te zien hoe de ouders afscheid namen van hun familielid. Ook was het leuk om een praatje te maken met de ouders over het kind en hoe het er op kamp aan toe gaat. Verbazing was er over het feit hoe weinig Amerikanen er eigenlijk op het kamp werken, maar daar was ik zelf ook al verbaasd over.
De terugreis was iets hectischer dan de heenreis, dit had voornamelijk te maken met het feit dat iedere kampeerder er veel zin in had (op twee na) om naar kamp te gaan. Een iemand hebben we niet meegenomen omdat ze niet wilde gaan. Een andere vrouw had drie keer een woedeaanval dus toen was het alle hens aan dek.
Aangekomen in Loyaltown was het wederom enorm hectisch. We hadden een hele cabin vol (11 kampeerders) en we moesten alles uitpakken en opschrijven, zodat de kampeerders ook alles mee terugnemen wat ze hebben meegenomen. Gelukkig hebben we goed samen gewerkt waardoor we dit goed afgesloten hebben.
Deze week kregen we drie nieuwe kampeerders wat, met Daniel en James, uiteindelijk betekende dat we vijf kampeerders aan onze kant hadden. De andere kant van de cabin had zes nieuwe kampeerders; in totaal dus 11(!) kampeerders. Vanaf deze week gaat een counselor van ons naar cabin 15-16, de lastige cabin waar ik ook een dag ben geweest, waardoor we een counselor minder hebben. Helaas hebben we iedereen nu nodig om vooral in het begin er doorheen te komen.
Wederom even de nieuwe kampeerders voorstellen:
Dino Amanatides:
Griekse Amerikaan die niet verbaal is en doet wat hij wil. Redelijk vervelend, maar z' n lach is geweldig en maakt mij ook vrolijk. Een nadeel van Dino is dat hij niet weet welke spullen van hem zijn, waardoor hij zo nu en dan in mijn jas rondloopt, of gewoon administratie papieren in zijn tas stopt. Verder prima kerel die geen geduld heeft met eten.
Robert Pronk:
Een hele droge man die eigenlijk alleen maar zegt:" I have to pee" of "Doin' good!". Robbie, of Bobbie, had redelijk veel last van z' n ogen waarna bleek dat hij allergisch is voor dieren haar. Laten we hem nou net de dag ervoor de geiten, pony en ezel laten aaien...
James Pascucci:
Geweldige vent, waarvan ik nu al zeker weet dat ik hem ga missen. Hij is redelijk verbaal maar slecht verstaanbaar. Daar komt bij dat hij een van de weinige kampeerders is die redelijk sterk is. Hij is trouwens maar een meter of 1.60 dus hij is verbazingwekkend sterk. Leuk om mee te stoeien, aangezien we dat nog niet gedaan hebben met kampeerders.
Aan de andere kant zitten ook nog een paar grappenmakers, maar die laat ik achterwege.
Vanaf deze week begon ik wifi problemen te krijgen met mijn laptop, dus vandaar deze laten bloggen. Ik hoop dat ik het asap kan fixen, maar ik ga ervanuit dat ik volgende week ook nog geen wifi op de laptop heb.
De dag vrij was heel erg chill, maar vanwege het feit dat Oranje verloor, had ik flinke slechte zin die avond. Ik had de dag vrij met Dan, Mirjam en Hester, die ook Nederlands zijn, en nog een ander zooitje ongeregeld. Dan en Mirjam gingen naar Kingston, terwijl Hester en ik gewoon naar het reservoir zijn gegaan en vervolgens de wedstrijd keken.
De week zit er al bijna op en het is ongeloofelijk hoe snel de tijd vliegt. Het is goed dat alle kampeerders deze twee weken blijven. Er komen komende zaterdag nog drie nieuwe kampeerders wat betekent dat we 14 kampeerders hebben en in totaal dus met 23 in de cabin slapen. IK vind het belachelijk, maar we hebben blijkbaar geen keus. Vandaag werd er een extra bed in onze cabin geduwd dus het is afwachten hoe het zaterdag gaat. Ik hoef gelukkig niet op de bus, omdat ik de week ervoor ben geweest! Ik probeer, zodra wifi het doet, foto's erop te gooien, zodat jullie ook nog wat te koeken hebben!
Tot snel!
De terugreis was iets hectischer dan de heenreis, dit had voornamelijk te maken met het feit dat iedere kampeerder er veel zin in had (op twee na) om naar kamp te gaan. Een iemand hebben we niet meegenomen omdat ze niet wilde gaan. Een andere vrouw had drie keer een woedeaanval dus toen was het alle hens aan dek.
Aangekomen in Loyaltown was het wederom enorm hectisch. We hadden een hele cabin vol (11 kampeerders) en we moesten alles uitpakken en opschrijven, zodat de kampeerders ook alles mee terugnemen wat ze hebben meegenomen. Gelukkig hebben we goed samen gewerkt waardoor we dit goed afgesloten hebben.
Deze week kregen we drie nieuwe kampeerders wat, met Daniel en James, uiteindelijk betekende dat we vijf kampeerders aan onze kant hadden. De andere kant van de cabin had zes nieuwe kampeerders; in totaal dus 11(!) kampeerders. Vanaf deze week gaat een counselor van ons naar cabin 15-16, de lastige cabin waar ik ook een dag ben geweest, waardoor we een counselor minder hebben. Helaas hebben we iedereen nu nodig om vooral in het begin er doorheen te komen.
Wederom even de nieuwe kampeerders voorstellen:
Dino Amanatides:
Griekse Amerikaan die niet verbaal is en doet wat hij wil. Redelijk vervelend, maar z' n lach is geweldig en maakt mij ook vrolijk. Een nadeel van Dino is dat hij niet weet welke spullen van hem zijn, waardoor hij zo nu en dan in mijn jas rondloopt, of gewoon administratie papieren in zijn tas stopt. Verder prima kerel die geen geduld heeft met eten.
Robert Pronk:
Een hele droge man die eigenlijk alleen maar zegt:" I have to pee" of "Doin' good!". Robbie, of Bobbie, had redelijk veel last van z' n ogen waarna bleek dat hij allergisch is voor dieren haar. Laten we hem nou net de dag ervoor de geiten, pony en ezel laten aaien...
James Pascucci:
Geweldige vent, waarvan ik nu al zeker weet dat ik hem ga missen. Hij is redelijk verbaal maar slecht verstaanbaar. Daar komt bij dat hij een van de weinige kampeerders is die redelijk sterk is. Hij is trouwens maar een meter of 1.60 dus hij is verbazingwekkend sterk. Leuk om mee te stoeien, aangezien we dat nog niet gedaan hebben met kampeerders.
Aan de andere kant zitten ook nog een paar grappenmakers, maar die laat ik achterwege.
Vanaf deze week begon ik wifi problemen te krijgen met mijn laptop, dus vandaar deze laten bloggen. Ik hoop dat ik het asap kan fixen, maar ik ga ervanuit dat ik volgende week ook nog geen wifi op de laptop heb.
De dag vrij was heel erg chill, maar vanwege het feit dat Oranje verloor, had ik flinke slechte zin die avond. Ik had de dag vrij met Dan, Mirjam en Hester, die ook Nederlands zijn, en nog een ander zooitje ongeregeld. Dan en Mirjam gingen naar Kingston, terwijl Hester en ik gewoon naar het reservoir zijn gegaan en vervolgens de wedstrijd keken.
De week zit er al bijna op en het is ongeloofelijk hoe snel de tijd vliegt. Het is goed dat alle kampeerders deze twee weken blijven. Er komen komende zaterdag nog drie nieuwe kampeerders wat betekent dat we 14 kampeerders hebben en in totaal dus met 23 in de cabin slapen. IK vind het belachelijk, maar we hebben blijkbaar geen keus. Vandaag werd er een extra bed in onze cabin geduwd dus het is afwachten hoe het zaterdag gaat. Ik hoef gelukkig niet op de bus, omdat ik de week ervoor ben geweest! Ik probeer, zodra wifi het doet, foto's erop te gooien, zodat jullie ook nog wat te koeken hebben!
Tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
