Loyaltown Introductie

Na de eerste halve week was ik al aardig geacclimatiseerd. Dit hield in dat Engels geen probleem meer was, ik veel mensen heb leren kennen en ik me redelijk voorbereid voelde op wat zou komen. We hebben prachtig weer gehad, maar hebben er helaas niet van kunnen genieten omdat we niet van het kamp af mochten, zelfs 's avonds niet. Tot donderdag.

De oriëntatie was deze week vooral op het verzorgingsaspect gericht. Bed/rolstoel transfers, douchen, aankleden, toileteren, luiers verwisselen en tandenpoetsen. Vervelende klusjes maar ze moeten wel gebeuren. 's Avonds waren er ieder dag activiteiten waarin we per Unit tegen elkaar streden. Iedereen is in cabins verdeeld en een Unit zijn een paar cabins bij elkaar. In totaal zijn er 4 Units en de Unit admin is mijn baas: Victor Cabral Er was iedere avond een leuke activiteit waaronder: Minute to win it, chinese auction en spirit night, waar ik even niet verder op in ga.

Zoals gezegd hadden we op woensdag onze eerste dag vrij en was iedereen erg opgewekt die dag, wetende dat we die avond eindelijk een biertje konden drinken. Uiteindelijk bleken het ook maar een paar biertjes te worden, aangezien ik mijn pinpas niet op internationaal had gezet en ik dus geen geld tot mijn beschikking had. Ik moest dus geld van mensen in mijn cabin lenen, wat vervelend was. Desalniettemin was het een geweldige nacht met veel dronken mensen. Het was leuk om erals redelijk nuchter persoon tussen te lopen.

Het dorp Hunter is precies zoals je een Amerikaans dorpje voorsteld: een lange straat met belachelijk grote (houten uiteraard) huizen, een Amerikaanse vlag hier en daar, een thrift shop hier en een kerkje daar, een tankstation met bijbehorende country store en een pub of twee. Het ligt mooi tussen de bergen en er is dichtbij een mooi meer, waar ik volgende keer wat meer over vertel. We hebben in een hotel geslapen waarna we de volgende dag bij de plaatselijke beek zijn gaan chillen en zwemmen in de zon. We mogen niet terug op het kamp komen als we alcohol in ons bloed hebben en moeten dus 6 uur voor we op kamp terug komen ons laatste biertje (oid) gehad hebben, vandaar het hotel dus. Enerzijds is het belachelijk aangezien we nog geen verantwoordelijkheid hadden terug op het kamp, anderzijds als de kampeerders komen ben je eraan gewend en kun je natuurlijk niet straalbezopen (wat natuurlijk niet veel gebeurd!) je cabin binnenkomen om 4-5 uur 's nachts om vervolgens de mensen wakker te maken. Daarnaast slapen we als counselor zijnde op de bovenste stapelbedden, wat waarschijnlijk een als een Mount Everest beklimming zal aanvoelen na een dergelijke nacht.

De dag dat de kampeerders kwamen was ik heel erg nerveus. Onze Unit admin vroeg me of ik er klaar voor was, waarop ik antwoordde dat we nog drie weken oriëntatie hadden kunnen hebben en we er nog steeds niet klaar voor zouden zijn. Calum (Schots) en Ryan (Engels), twee jongens uit mijn cabin gingen 's ochtends vroeg al met de bus naar NY om de kampeerders op te halen, waarna wij een redelijk rustige dag hadden. Toen de bus tegen avond eten aankwam, sloeg mijn nervositeit om in enthousiasme en opwinding. Ik had er zin in, zeker nadat ik de eerste lach van een kampeerder had gezien die met de auto werd gebracht.

De kampeerders (LLoyd Goldberg, Charles Belasco, Daniel Cardone, Richard Simkovich, Douglas Ackerman, Douglas McGovern, Andrew Fong, Gary Granate en Thomas Glecker) kwamen de bus uit en er werd vooral met baggage gesleept. We maakten kennis met ze en hielpen ze uit te pakken. Dit was niet zo'n succes omdat we alles wat ze mee hadden genomen moesten documenteren. Ze hadden het geduld er gewoon niet voor en Ryan gaf het na het derde t-shirt al op. Een kampeerder genaamd Lloyd was nog niet goed en wel binnen en zat al op de wc: ik kon mijn eerst kont af gaan vegen. Goed begin.

Tijdens etenstijd was er aardig wat geklets over het kamp en de activiteiten van de dag erna. Na het avond eten was er een avondactiviteit, waarna de kampeerder uiteraard moe waren en ze vroeg naar bed gingen. De eerst nacht was meteen zwaar en wakker worden was niet leuk. Rond vijf uur werd er gezeurd door een kampeerder. Hij bleek in bed geplast te hebben en konden dus meteen z'n bed verschonen en de pyjama in de was te gooien. Daarna was (Lloyd) tegen de onderkant van mijn bed aan het schoppen en slaan. Toen ik even keek hoe het ging haalde hij naar me uit en ik blokkeerde het gewoon met mijn hand. Hij schreeuwde dingen als "you fucking bitch" en spuugde. Waarom? Omdat hij zijn pyjama terug wilde, dan doe je dat natuurlijk altijd. Uiteindelijk ben ik uit bed gegaan en zag dat hij klappertandde, waardoor ik natuurlijk wist dat hij het koud had. Lloyd is trouwens een beer van 1.90 en is waarschijnlijk 1,5 keer zo zwaar als ik ben. Oh, en hij heeft de mentale leeftijd van een 12 jarige jongen (zoniet minder) en hij is zelf 48 jaar.

Niet chill wakker worden dus. Toen we eenmaal up and running waren begonnen we met douchen wat eigenlijk best wel meeviel. We deden er een dik uur over om iedereen aan te kleden en te douchen, waarna we ontbeten. Het was een leuke dag uiteindelijk en een goed begin om de kampeerders beter te leren kennen. Ze worden aardig aanhankelijk ondertussen en de volgende week ben ik benieuwd wat het gaat worden met ze. Het zwembad is in ieder geval niet zo populair (het is best koud), maar ze gaan er toch graag naartoe.

Over deze week schrijf ik zondag weer een blog. Tot dan!